اینترنت بی‌تردید فرصتهای فراوانی فراهم می‌کند اما استفاده از این پدیده بی نظیر همانند بسیاری از ابزارهای دیگر نیازمند در نظر گرفتن برخی اصول و در واقع فرهنگ استفاده است. اینترنت به همان نسبت که توان ایجاد فرصتهای جدید را دارد می‌تواند تهدیداتی را نیز به همراه خود داشته باشد که با در نظر گرفتن برخی قوائد ساده بخصوص در حوزه شخصی و خصوصی می‌توان با اطمینان بیشتری از آن استفاده کرد در ادامه به پنج اصل مهم در استفاده مطمئن تر از اینترنت (که با توجه به فرهنگ ایران و  مشکلاتی که هر از گاهی استفاده از اینترنت در کشور برای شهروندان به همراه داشته است تهیه شده است ) اشاره خواهد شد.

1. به هر اطلاعات یا متنی که در اینترنت می‌خوانید اعتماد نکنید.

بخش بزرگی از محتوا و اطلاعات موجود در اینترنت از منابع علمی و درست است اما در برخی موارد اطلاعات موجود در سایتها یا وبلاگها تنها تجربه یا نظر شخصی یک فرد یا حتی متنی تبلیغاتی است. گاهی دیده می شود که فردی می گوید این مطلب را در اینترنت خوانده ام اما صرف وجود یک مطلب در اینترنت به معنای صحت آن نیست. بسیار مهم است که این متن توسط چه کسی و در کدام سایت یا رسانه اینترنتی منتشر شده است. بطور مثال بسیاری از مطالبی که این روزها چه از طریق پیام رسانهای فوری (ابزارهای چت)  یا ایمیل برای افراد ارسال می شود مطالبی از وبلاگهای شخصی یا مطلبی است که کاربری براساس تجربه شخصی در یک تالار گفتگو نوشته است. اگر تخصص و تجربه کافی در زمینه اینترنت ندارید و اطلاعاتی که در اینترنت خوانده اید مبنای تصمیم گیری شماست (بخصوص در مواردی که میتواند عدم صحت مطالب به شما آسیب برساند مانند موارد  بهداشتی یا پزشکی) حتما با فردی متخصص در این زمینه مشورت کنید.

بقیه را در ادامه مطلب...

دوستی با بعضی آدمها مثل نوشیدن چای کیسه ایست                                                       

هول هولکی و دم دستی. این دوستی ها برای رفع تکلیف خوبند اما خستگی ات را رفع نمی کنند.

این چای خوردنها دل آدم را باز نمی کند خاطره نمی شود فقط از سر اجبار می خوریشان که چای خورده باشی به بعدش هم فکر نمی کنی.

دوستی با بعضی آدمها مثل خوردن چای خارجی است.

پر از رنگ و بو .این دوستها جان می دهد برای مهمان بازی برای جوکهای خنده دار تعریف کردن. برای فرستادن اس ام اس صد تا یک غاز.برای خاطره های دم دستی. اولش هم حس خوبی به تو می دهند.

این چای زود دم خارجی را می ریزی در فنجان بزرگ. می نشینی با شکلات فندقی می خوری و فکر می کنی خوشبحال ترین آدم روی زمینی.فقط نمی دانی چرا باقی چای که مانده در فنجان بعد از یکی دوساعت می شود رنگ قیر.

یک مایع سیاه و بد بو که چنان به دیواره فنجان رنگ می دهد که انگار در آن مرکب چین ریخته بودی نه چای.

دوستی با بعضی آدمها مثل نوشیدن چای سر گل لاهیجان است.

باید نرم دم بکشد.باید انتظارش را بکشی. باید برای عطر و رنگش منتظر بمانی باید صبر کنی.آرام باشی و مقدماتش را فراهم کنی باید آن را بریزی در یک استکان کوچک کمر باریک.

از عشق چه توان گفت و چه نشان شاید داد و چه عبارت توان کرد؟
«در عشق قدم نهادن کسی است را مسلم شود که با خود نباشد و ترک خود بکند و در عشق خود را ایثار کند»
آیا آن حقیقتی که همه‏ی ذرات عالم وجود در چنبره‏ی قدرت و حیطه‏ی فرمان اوست در این توصیف می‏گنجد؟ حاشا! آنان که قطره صفت در بحر بی‏کرانه عشق مستغرق و فانی شده‏اند تعین آنان از میان برخاسته و خود رنگ معشوق گرفته‏اند در توصیف این راز سر به مهر اظهار عجز و ناتوانی می‏کنند.
آری عشق فرمانروای عالم وجود و گرداننده‏ی چرخ ممکنات و محرک هر وجود است، عقل در کنه آن حیران و اندیشه در ذات آن سرگردان است،
بسیار کسان از ارباب معرفت و ناموران عرصه‏ی سخن در عظمت و جلال این عشق و پاکبازی این عاشق سخن گفته‏اند و همچنان در اول وصف آن مانده‏اند.
اما چه کنم دل را تاب و قرار نمانده و دامان جانم را گرفته که نام نامی آن عشق‏آفرین را بازگو، تا زمین و آسمان به وجد آید و عقل و روح و دیده صد چندان شود.

کز چه رو آخر نگویی آشکار
نام آن عشق‏آفرین روزگار

   گریستن و گریانیدن و سعی نمودن در مصائب اهل بیت رسالت(ع) خصوصا سرخ روی آل عبا فخر رسالت و افتخار زینت و شهادت چنانکه حضرت صادق (ع) فرمود: به مسمع که گریه می کرد بر امام حسین(ع) که زود باشد که ببینی وقت مرگ که پدران من حاضر شوند نزد تو و سفارش کنند ملک الموت را برای تو بشارت دهند تو را که دیده تو روشن شود و شاد گردی و باشد ملک الموت بر تو مهربانتر از مادر و مشفق. پس حضرت گریست و من گریستم بعد از آن فرمود: که هر که گریان شود برای ترحم بر ما البته حقتعالی رحمت خود را شامل حال او گرداند پیش از آنکه اشک از دیده او بیرون آید و چون آب دیده بر روی او جاری گردد اگر قطره از اشک او در جهنم ریزد حرارت آن را فرو می نشاند و هر که دلش برای ما بدرد آید در وقت مردن چون ما را ببیند شاد شود و آن شادی از دلش برطرف نشود تا در حوض کوثر بر ما وارد شود و کوثر این قدر از لذت های طعام ها به کام دوستان ما می رساند که نمی خواهند از آنجا برگردند و جمیع بوهای خوش را به مشام او می رسانند او می گوید که من راضیم که در اینجا بگذراند و نعمت دیگر نمیطلبم و هرکس که محبتی بر ما دارد لذت آن را از آن آب بیابد و به روایتی قطرات آن اشک را ضبط و در سلک اعمال او کنند و قیمت آنها در روز جزا ظاهر خواهد شد و به ابن بکیر فرمود که حضرت امام حسین نظر می کند به سوی زیارت کنندگان خود و ایشان را بهتر می شناسد از کسیکه فرزند خود را شناسد و به سوی گریه کنندگان نگران است و طلب آمرزش کند برای ایشان و از پدران خود نیز سوال می کند که برای او استعانت کنند و گوید:ای گریه کنندگان بر من اگر بدانی که آنچه حق تعالی برای تو مهیا کرده از ثواب ها البته شادی تو زیاده بر اندوه تو خواهد بود و از خدا سوال می کنند که هر گناهی که او کرده باشد بیامرزد و فرمود که اگر گریه کنی بر حسین(ع) تا اشک تو جاری شود خدا جمیع گناهان تو را بیامرزد از صغیره و کبیره کم یا بسیار اگر خواهی ما را ملاقات کنی پاک پس زیارت کن حسین(ع) را و اگر خواهی در غرفات بهشت با ما باشی پس لعن کن بر قاتلان امام حسین(ع) و اگر خواهی مثل شهدای کربلا ثواب داشته باشی هرگاه مصیبت آن حضرت را یاد کنی بگو: یا لیتنی کنت معهم فافوز فوزاً عظیماً و ثواب هدیه به ارواح مطهر ایشان ثواب عظیم است...